Jeżeli można mówić o podniesieniu poziomu wiedzy na temat cukrzycy przez chorego, to należy mieć na uwadze fakt, że jest to powiązane z możliwością swobodnej kontroli glikemii w warunkach domowych. Trudno znaleźć lepszą motywację do uzyskania normoglikemii - zjadłem i jaki mam poziom glikemii? Prosty pomiar i odpowiedź nasuwa się sama.
Leżące obok baterie typu R6 dają obraz wielkości glukometrów. Pierwszy z lewej strony posiadał wewnętrzne akumulatorki i zasilany był z sieci elektrycznej. Oddawał nieocenione usługi w domach, przychodniach. Jego następca miał zasilanie bateryjne. Glukometr ten umożliwiał wykonanie pomiaru nie tylko w domu ale także w podróży, na urlopie, wszędzie tam gdzie zabrał go chory. To był znaczący postęp.
Nie zapominajmy o tym, że ilość glukometrów znajdujących się w domach chorych była wręcz znikoma jak na potrzeby. Zjawisko to występuje także dzisiaj pomimo znacznego postępu w dziedzinie konstrukcji glukometrów - miniaturyzacja, dokładność pomiaru.
Podniesienie skuteczności leczenia cukrzycy leży, między innymi, w ilości glukometrów dostępnych w domach chorych. Sugerowanie innego rozwiązania to:
- potwierdzenie nieznajomości problemu skutecznego leczenia
- uzależnianie chorych od służb medycznych
- zaniedbania w dziedzinie promocji zdrowia
- obawa lekarzy przed poznaniem przez chorego zaoferowanej nieskutecznej metody leczenia.
Tekst opracowany przez Karola Goika
"Chorzowskie Tematy Diabetologiczne"
"Chorzowskie Tematy Diabetologiczne"
Poniżej przedstawiamy zdjęcie glukometru Ames przesłane do nas przez Krzysztofa Rajeckiego. Dziękujemy!
Pan Wojciech Gulewicz przesłał do nas zdjęcia glukometru Glucoscot II. Glukometr zakupiony został w 1987 roku. W dalszym ciągu jest sprawny, ale nie można już kupić do niego pasków.
Masz swoją opinię na ten temat? Tu jest miejsce, gdzie możesz ją wyrazić! Pisz, komentuj
