Leczenie cukrzycy w przypadku typu 1. polega na podawaniu insuliny, natomiast w przypadku typu 2. leczenie rozpoczyna się od prób obniżenia poziomu glukozy we krwi poprzez dietę i ruch.Jeśli jest to nieskuteczne podaje się doustne leki przeciwcukrzycowe lub insulinę. Cukrzyca może powodować z czasem wiele dodatkowych schorzeń (tak zwanych odległych powikłań) m.in. oczu, nerek, układu nerwowego, naczyń krwionośnych, dlatego ogromne znaczenie ma wczesne wykrycie choroby i właściwe leczenie od początku jej trwania. Kluczową sprawą jest właściwe kontrolowanie poziomu glukozy we krwi.
Obecnie stosuje się trzy podstawowe badania:
PPG - (ang. Postprandial Plasma Glucose) poposiłkowy pomiar stężenia glukozy we krwi, mierzony 2 godziny po posiłku,
FPG - (ang. Fasting Plasma Glucose) pomiar stężenia glukozy po 8 godzinach po posiłku,
HbA1c - pomiar poziomu hemoglobiny glikowanej wskazujący na średnią kontrolę glikemii w dłuższym okresie czasu (3-4 miesiące).
Ostatnie badania wskazują, jak bardzo istotny jest pomiar PPG ponieważ istnieje powiązanie między poposiłkowym poziomem glukozy a zwiększonym ryzykiem wystąpienia chorób układu krążenia (ryzyko to jest większe 2-4 razy dla chorych na cukrzycę). Pomiar PPG może być traktowany jako wskaźnik zagrożenia chorobami układu krążenia. Chorzy na cukrzycę z wysokim poziomem PPG są bardziej narażeni na zaburzenia ze strony układu krążenia od tych pacjentów, u których stwierdzono podwyższony poziom glukozy przed posiłkiem lub na czczo. Wyniki te sugerują, że poziom PPG jest lepszym wskaźnikiem zagrożenia komplikacjami sercowo-naczyniowymi niż wysoki poziom glukozy na czczo.
W związku z tak dużym znaczeniem tego parametru powstała międzynarodowa grupa ekspertów, zrzeszająca diabetologów z USA, Europy i Japonii, skupiająca się na możliwości wykorzystania posiłkowej regulacji poziomu glukozy (PGR ang. Prandial Glucose Regulation) jako wskaźnika właściwej kontroli przebiegu choroby. Posiłkowa regulacja glikemii, dotychczas niedoceniana, okazała się bardzo skuteczna w prawidłowym prowadzeniu chorych na cukrzycę, zmniejszając częstość występowania chorób powiązanych z cukrzycą, będących jej powikłaniem. Posiłkowa regulacja poziomu glukozy opiera się na aktywnej kontroli i utrzymaniu właściwego poziomu glukozy we krwi przy pomocy starannie dobranego leczenia. Aby zapewnić właściwe PGR, należy prowadzić pomiary stężenia glukozy poposiłkowej 1,5 do 2 h po posiłku.
Diabetolodzy sądzą, że profesjonalna opieka zdrowotna powinna przykładać równą wagę do posiłkowej regulacji poziomu glukozy nie mniejszą niż do wyrównania glikemii na czczo i hemoglobiny HbA1c, jeśli ma być zrobiony krok do przodu w kontroli przebiegu cukrzycy. Choroba ta zaczyna urastać do problemu epidemii, a WHO szacuje, że w roku 2025 liczba chorych na cukrzycę wzrośnie do 300 milionów.
Bardzo ważna jest zmiana tradycyjnego podejścia do leczenia cukrzycy, dostosowanie jej do najnowszych osiągnięć, w tym także wprowadzenie PGR, czyli posiłkowej regulacji poziomu glukozy.
Wiele osób z cukrzycą umiera na choroby układu krążenia (najczęściej zawał serca), jako powikłanie cukrzycy, a można to ryzyko zmniejszyć aktywną kontrolą PPG.
Tekst zamieszczono za zgodą Redakcji Magazynu "PEN".
Masz swoją opinię na ten temat? Tu jest miejsce, gdzie możesz ją wyrazić! Pisz, komentuj i dyskutuj. Pamiętaj o tym, że nie będą tolerowane niecenzuralne wypowiedzi i wulgaryzmy.
